Wednesday, May 19, 2004

عوامل موثر در ناشنوايي حسي-عصبي كودكان

تشخيص سريع ناشنوايي كودكان در ماه هاي اول زندگي امكان پذير بوده و از ناتواني هاي گفتاري، عاطفي و اجتماعي آنها جلوگيري مي كند. چنين امكاني فقط با شناخت گروه هاي پرخطر و برنامه ريزي مناسب جهت غربالگري و ارجاع به موقع آنها مقدور است. طبق يك مطالعه مورد-شاهد، ارتباط بعضي از عوامل خطر با ناشنوايي حسي-عصبي در 396 كودك زير 6 سال بررسي شد. گروه مورد شامل 200 كودك با تشخيص ناشنوايي حسي-عصبي مستقر در مراكز آموزشي ناشنوايان بودند كه با گروه شاهد شامل 196 كودك انتخاب شده از مهد كودك ها مورد مقايسه قرار گرفتند. جمع آوري اطلاعات مربوط به كودك و مادر توسط مصاحبه با والدين و تكميل پرسشنامه انجام شد. تجزيه و تحليل چند متغيره لجستيك رگرسيون نشان داد كه عوامل زير به طور مستقل خطر ناشنوايي حسي-عصبي در كودكان را افزايش داده اند: سابقه فاميلي ناشنوايي (27/2-5/3=CI 95%, 11/9=Odds ratio)، نسبت فاميلي والدين (7/4-2/2=CI 95%, 4/1=Odds ratio)، مصرف داروهاي اتوتوكسيك (6/8-1/4=CI 95%, 3/1=Odds ratio)، تشنج (20/8-2/2=CI 95%, 6/8=Odds ratio)، زردي نوزادي منجر به تعويض خون (10/7-1/05=CI 95%, 3/3=Odds ratio)، ضربه به سر (9/1-1/001= CI 95%, 3=Odds ratio)، تروما به مادر در دوران بارداري (164/4-1/5=CI 95%, 15/9=Odds ratio)، بيماري بثوري مادر در دوران بارداري (136-1/4= CI 95%, 13/8=Odds ratio) و زايمان مشكل مادر (4-1/003= CI 95%, 1/9=Odds ratio). نتايج اين مطالعه كه مويد ميزان خطر بالاي عوامل مورد بررسي در ناشنوايي كودكان است, ضرورت ابقاي يك سيستم غربالگري مناسب براي كودكان ناشنوا را مطرح مي كند و در راستاي آن بايد برنامه پيشگيري اوليه از ابتلاي كودكان به ناشنوايي نيز مدنظر قرار گيرد.