Thursday, October 23, 2003

پزشك خانواده كم شنوايي

براي بزرگسالان، كم شنوايي معمولاً يك فرآيند تدريجي است و غالباً شخص كم شنوا، آخرين نفري است كه به كم شنوايي اش پي مي برد. افراد خانواده، همكاران و دوستان صميمي، بيشتر اوقات از جمله نخستين كساني هستند كه به مشكل شخص پي مي برند. زيرا آنها بايد گفته هايشان را مدام بازگو كنند. در ابتدا چنين حالتي به صورت گاه و بيگاه با بيان واژه چي به وسيله شخص شروع مي شود، همچنان كه زمان سپري مي شود، ضروري است كه گفته ها هرچه بيشتر براي وي تكرار شود. اين فرآيند معمولاً چند سال به طول مي انجامد، اما مشكل بعد از مدتي، به طور كاملاً ناگهاني توسط خود شخص احساس مي شود.
نشانه هاي كم شنوايي
نشانه هاي كم شنوايي عبارتند از:
براي شنيدن مدام در تلاش هستيد، احساس تنش عصبي فزاينده يا ناراحتي يا خستگي مي كنيد.
حس مي كنيد براي درك گفت وگو در جامعه يا محل كار تحت فشار هستيد.
تصورتان براين است كه همه زيرلبي و آهسته سخن مي گويند يا مردم آن گونه كه پيوسته عادت داشتند، واضح حرف نمي زنند.
بارها و بارها در درك سخنان، اشتباه مي كنيد يا نياز داريد كه گفته ها تكرار شوند.
حس مي كنيد كه موقع شنيدن بايد به سيماي گوينده خيره شويد.
صداي راديو و تلويزيون را به اندازه اي بلند مي كنيد كه ديگران از زيادي آن شكوه مي كنند.
داراي سابقه خانوادگي كم شنوايي هستيد.
از مرض قند، قلب، تيروئيد يا گردش خون رنج مي بريد.
با داروهاي سمي گوش سر و كار داشته يا از آنها استفاده كرده ايد.
عفونت هاي پياپي گوش، وزوز دايمي گوش يا سرگيجه داريد.
انواع كم شنوايي
اساساً كم شنوايي بر دو نوع است: يكي كم شنوايي انتقالي و ديگري كم شنوايي حسي ـ عصبي. تنها 5 درصد مردم دچار كم شنوايي انتقالي اند. اين گونه شنوايي ممكن است براثر جرم گوش، پاره شدن پرده گوش، نارسايي هاي پديد آمده حين تولد، آماس گوش مياني يا عوامل ارثي باشد. ضربه شديد وارده به سر و مرض تصلب سرخرگ نيز سبب كم شنوايي انتقالي مي شود. بيماري ياد شده غالباً زمينه ارثي دارد و احتمالاً جراحي، براي رفع اين نقيصه، مداواي مناسبي شمرده مي شود.
امكان دارد كم شنوايي حسي ـ عصبي حاصل مشكلات و نارسايي هاي قبل از تولد و همچنين حين به دنيا آمدن، عفونت هاي ويروسي و باكتريايي (عفونت هاي دستگاه تنفسي سرخجه، مننژيت و جز اينها)، توارث، ضربه، قرار داشتن بيش از حد در معرض اصوات بلند، مصرف داروهاي سمي گوش يا يك توده (تومور) خوش خيم در گوش داخلي باشد. نام ديگر كم شنوايي حسي ـ عصبي (كه ضمناً كري عصبي نيز خوانده مي شود) در اغلب اوقات فقط يك پديده طبيعي حاصل از افزايش سن است. اين حالت، پيرگوشي نام دارد و به صورت ناهماهنگي ميان سطح كم شنوايي و ميزان درك فرد، خود را مي نماياند. اين مساله عمدتاً پيامد ضايعه گيرنده هاي ياخته اي مژكدار ريز (ميكروسكپي) در حلزون گوش پديدار مي شود كه عامل كم شنوايي، برگشت ناپذيرست. در اكثريت قريب به اتفاق بيماران چنانچه اين ياخته ها (سلول ها)ي مژكدار با اصوات تقويت شده تحريك شوند، عملكرد خوبي دارند. حدود 95 درصد كم شنوايان، دچار كم شنوايي حسي ـ عصبي اند. اين مشكل را مي توان با استفاده از سمعك درمان كرد و به طور كلي با جراحي يا دارو اصلاح كرد. كم شنوايي 60 درصد افراد كم شنواي بيش از 65 سال به حدي است كه بايد از سمعك استفاده كنند.
اثرات رواني كم شنوايي
كم شنوايي، گونه اي ناتواني ناديدني است. افراد مبتلا به آسيب شنوايي در جهاني زندگي مي كنند كه سايران از جمله خانواده هايشان از آنان انتظار دارند خوب و طبيعي بشنوند. بيماران كم شنوا ممكن است احساس كنند كه مورد تمسخر قرار گرفته يا دست كم گرفته مي شوند. همين طور امكان دارد دريابند كه از سوي خانواده، دوستان و نيز غريبه ها مدام آماج خشم و غيظ واقع مي شوند.
تلاش براي اثبات اين كه هيچ مشكلي نيست و حفظ ظاهر آنان را تحت فشار روحي فراواني مي نهد، براعصاب و نيروي شان فشار مي آورد زيرا بايد مدام مواظب باشند كه خيلي بلند صحبت نكنند، آنها بايد براي شنيدن مكالمات كوشش زيادي بكنند و غالباً از لب خواني سود جويند.
تعجبي ندارد چنانچه افراد كم شنوا در نهايت برآن شوند كه ديگر فعاليت هاي اجتماعي نداشته باشند، زيرا ياراي مقابله با دشواري هاي آن را ندارند. چنانچه تصور مي كنيد دچار كم شنوايي هستيد، به پزشك رجوع كنيد و از وي بخواهيد تا شما را به پزشك متخصص معرفي كند.
نقل از روز نامه اطلاعات بين المل