Monday, April 17, 2006

"راههاي پيشگيري از کم شنوايي يا ناشنوايي کودکان"
شنوايي يکي از حواس برتر انسان است . محروم بودن از حس شنوايي فقط به مفهوم نشنيدن صدا نيست ، بلکه ماحصل اين محروميت ، موجب عدم دستيابي به بسياري از تجربيات مفيد و اميد بخش زندگي فردي و اجتماعي مي شود تا جايي که ممکن است فرد را از مسير موفقيت دور نمايد . توجه به اين مسئله ، که صحبت کردن امري اکتسابي است و انسان از راه شنيدن ، زبان محيط اطراف خود را فرا گرفته و سپس قادر به تکلم مي گردد ، اهميت ويژه اين حس را نشان مي دهد . لذا بدون شنيدن ، گفتار به وجود نخواهد آمد و به همين علت ، کودکان و افراد ناشنوا قادر به تکلم نيستند. اما نکته قابل تأمل اين است که چطور مي توانيم از ايجاد کم شنوايي و به دنبال آن عدم تکلم جلوگيري وپيشگيري کنيم .

"پيشگيري از کم شنوايي"

والدين بايد قبل از بچه دار شدن ، اين مساله را در نظر بگيرند و نسبت به آن اطلاعات و آگاهيهاي لازم را کسب کنند ؛ آنها مي توانند با رعايت موارد زير ، احتمال تولد فرزند کم شنوا يا سخت شنوا را کاهش دهند :
انجام مشاوره ژنتيکي قبل از ازدواج . 1-
2-RH انجام آزمايشات خوني و بررسي عامل ".
3- مشاوره با پزشک قبل از بارداري در صورت ابتلاء به بيماري مزمن يا خاص .
4- مصرف نکردن دارو ، بدون تجويز پزشک در دوران بارداري .
5- جلوگيري از ضربات فيزيکي و مکانيکي در دوران بارداري.
6- مراقبت جهت پيشگيري از ابتلاء به بيماريهاي مختلف در دوران بارداري .
7- مبادرت به زدن واکسن سرخجه قبل از بارداري و ...

"عوامل احتمال کم شنوايي بعد از تولد"

فاکتورهاي دوران نوزادي ( از تولد تا يک ماهگي ) که خطر ابتلاء به کم شنوايي را افزايش مي دهند عبارتند از:
1- سابقه خانوادگي درخصوص وجود کم شنوايي مادرزادي حسي يا عصبي.
2- عفونتهاي دوران نوزادي مانند سيفليس و سرخجه.
3- وزن کمتر از 1500 گرم نوزاد هنگام تولد .
4- زردي دوران نوزادي در حدي که منجر به تعويض خون شود.
5- مصرف داروهايي که اثر تخريبي روي شنوايي دارند . مانند آمينو گليکوزيدها ( خبتامايسين، توبرامايسين، کاتامايسين و استرپتومايسين، هنگامي که به صورت دوره اي و طولاني مدت مصرف شود . )
6- مننژيت باکتريايي.
7- وجود نشانه هاي غير طبيعي يا اختلالاتي که با شنوايي مرتبط است .
8- نگهداري نوزاد در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان بيش از 5 روز.

فاکتورهاي دوران کودکي ( يک ماهگي تا سه سالگي ) که خطر ابتلاء به کم شنوايي را افزايش مي دهند عبارتند از :
1. نگراني والدين نسبت به تأخير زبان آموزي و تکلم ، با توجه به سن کودک.
2. مننژيت باکتريايي و عفونتهاي مرتبط با کاهش شنوايي .
3. ضربه به سر که با کاهش هوشياري کودک يا شکستگي جمجمه همراه باشد .
4. مصرف داروهايي که اثر تخريبي بر روي شنوايي دارند مانند آمينو گليکوزيدها به مدت طولاني .
5. عفونتهاي مزمن گوش مياني و تجمع مايع در گوش مياني بيش از 3 ماه .
6. اختلالاتي مانند شکاف کام که عملکرد شيپور استاش را مختل مي کند .
7. وجود سابقه کاهش شنوايي دائم يا پيشرونده در فاميل .
8. بيماريهاي دوران کودکي مانند اوريون ، مننژيت ، مخملک.
9. آسيب هاي دوران کودکي به ويژه شکسستگي جمجه، برخورد اجسام تيز با سر يا گوش، قرار گرفتن در معرض اصوات بلند و... .

اگر کودک شما داراي يکي از فاکتورهاي فوق باشد ، نسبت به ابتلاء به کم شنوايي در معرض خطر بيشتري قرار دارد شما دراين رابطه بايد با يک متخصص گوش و حلق بيني و يک کارشناس شنوايي شناسي ( اديولوژيست ) مشورت نماييد و در صورت تشخيص ، بايد از کودک شما ارزيابي کامل شنوايي به عمل آيد .

"عوارض ناشي از وجود کم شنوايي دائم"

اگر کودک شما يا هر فرد ديگري مبتلا به کم شنوايي باشد و براي تشخيص ، درمان و توانبخشي آن اقدام نکنيد ، پس از گذشت زمان کمي به عوارض ناشي از کم شنوايي نيز مبتلا مي شود . اين عوارض عبارتند از :

تأخير در رشد طبيعي گفتار و زبان ، اختلالات توليدي گفتار ، اختلال در روان بودن گفتار ، اختلال در صرف و نحو زبان ، اختلال در ارتباط گيري، اختلال عاطفي - رفتاري ، اختلال در تفکر ، تاخير در رشد اجتماعي - فرهنگي ، اختلال در يادگيري و افت تحصيلي ، اختلال خواندن و نوشتن ، اختلال در حافظه شنيداري ، بروز ناتوانيهاي درکي - شنيداري ، کاهش ذخيره لغات و ...

"درمان و توانبخشي"

پس از ارزيابي شنوايي ، متخصص شنوايي شناسي ، درباره وضعيت شنوايي کودکتان با شما صحبت خواهد کرد . برخي اختلالات شنوايي ، مانند اوتيت گوش مياني و گوش خارجي به وسيله دارو قابل درمان است ، اما برخي ديگر از اختلالات شنوايي ، مانند کاهش شنوايي حسي - عصبي قابل درمان دارويي نيست و فرد بايد در پروسه توانبخشي قرار گيرد . در تعريف ، توانبخشي عبارت است از مجموعه خدمات پزشکي ، اجتماعي ، رواني ، حرفه اي و آموزشي که به منظور باز تواني فرد اجرا مي شود تا کارايي فرد به بالاترين حد ممکن برسد و بتواند به طور مستقل در جامعه زندگي کند .

با پيشرفتهاي به عمل آمده در زمينه فن آوري ، در سالهاي اخير ، فراهم آوردن اطلاعات گفتاري به وسيله سمعک ، حتي براي کودکاني که مبتلا به شديدترين ميزان نقص شنوايي باشند نيز ممکن گرديده است .
سمعکها مؤثرترين راهکار و بهترين تدبير درماني براي اغلب افراد مبتلا به کم شنوايي مي باشند .
خصوصيات الکترواگوستيکي سمعک ، بايد با خصوصيات باقي مانده شنوايي فرد مبتلا به کم شنوايي ، تطبيق داده شده و سمعک براي گوش آن فرد تنظيم شود . لذا فرد مبتلا به کم شنوايي نمي تواند هر سمعکي را استفاده نمايد ، بلکه براي تجويز و تنظيم سمعک بايد به متخصص اديولوژيست مراجعه کند .

... البته بهتر است به خاطر داشته باشيد که هميشه پيشگيري بهتر است از درمان