پرچم هاي قرمز كودكان مبتلا به اوتيسم به طور معمول در ۳ يا ۴ سالگى تشخيص داده مى شوند، ولى كارشناسان مى گويند كه مداخله زودهنگام فرصت بهترى را براى يك زندگى طبيعى در اختيارشان مى گذارد. پدر و مادرها بايد به متخصص روانپزشكى كودكان مراجعه كنند. اگر كودك شان:
• در يك سالگى صدا از دهانش در نمى آورد.
• شروع به يادگرفتن حرف زدن مى كند، اما بعد به يك باره متوقف مى شود.
• شنوايى اش اشكالى ندارد و نسبت به صدا كردن نام اش واكنشى نشان نمى دهد.
• براى جلب نظر مادرش به اشيا اشاره نمى كند.
• از تماس چشمى يا رفتن در آغوش مادر يا ديگران اجتناب مى كند.
كودكان مبتلا به اوتيسم به طور معمول در ۳ يا ۴ سالگى تشخيص داده مى شوند، ولى كارشناسان مى گويند كه مداخله زودهنگام فرصت بهترى را براى يك زندگى طبيعى در اختيارشان مى گذارد. پدر و مادرها بايد به متخصص روانپزشكى كودكان مراجعه كنند
كريهاي يكطرفه:(Single Sided Deafness)
نتايج وجايگزين ها مقدمه در ايالت متحده حدود60000 نفر در سال دچار كري يكطرفه ( SSD)اكتسابي مي شوند،كه بطور تيپيك توسط عفونتهاي ويروسي،بيماري منيير،ضربه به گوش يا سر و يا در اثر مداخلات جراحي براي برداشتن آكوستيك نورينوما يا ساير تومورهاي مغزي ايجاد مي شوند.
براي كسانيكه دچار SSD مي شوند درمانهاي توانبخشي اديولوژيك محدودي وجود دارد واغلب كسانيكه با SSD زندگي ميكنند فاقد شنوايي كافي مي باشند. بطوركلي راه حل قديمي براي SSD محدود به سمعكهاي CROS و استراتژي توانبخشي شنوايي مانند نشستن ترجيحي وگوش دادن ترجيحي و كاهش نويز مي باشد.
سمعك هاي CROS بصورت بي سيم وبا سيم موجود مي باشند. بطور خلاصه سمعك هاي CROS شامل پوسته سمعكهاي داخل گوشي (ITE) وپشت گوشي(BTE) با يك رسيور مي باشند. رسيور روي گوش طبيعي داخل يك پوسته ITE يا BTE قرارداده شده كه به يك ميكروفون كه روي گوش ناشنوا قرار دارد متصل شده است. صدا از طريق ميكروفون قرارداده شده روي گوش ناشنوا و ارسال توسط يك سيستم باسيم يا بي سيم به گوش نرمال شنيده مي شود. يك راه جايگزين براي سيستم CROS براي افراديكه دو گوش آنها نياز به تقويت دارد BI-CROS مي باشد. در سيستم BI-CROS هر دو گوش داراي سيستم ميكروفون در پوسته خود مي باشند و صداتوسط رسيور تنها از يك طرف ،مثلأ از طرفي كه شنوايي بهتري دارد، در يافت مي شود.
اما ،عملكرد جابجايي وجنبه هاي زيبايي سيستمهاي CROS و BI-CROS توسط بسياري از متخصصيني كه آنها را عرضه مي كنند وبيماراني كه از آنها استفاده كرده اند، بسيار ضعيف توصيف شده است. بيشتر افراديكه سيستمهاي CROS به آنها معرفي شده ، از خريد آن امتناع كرده اندوحتي كسانيكه آنها را خريده اند نيز در صد كمي بصورت تمام وقت از آن استفاده كرده اند.
براي افراديكه SSD را تجربه نكرده اند درك معلوليت وتغييراتي كه بواسطه كاهش شنوايي در زندگي آنها رخ مي دهد ، مشكل است. بسياري از كسانيكه دچار SSD هستند بايد تغييراتي اساسي در زندگيشان بدهند، زيرا احساس راحتي نمي كنند و در مواجهه با مسايل روزمره محيطي مانند اجتماعات تجاري ،رستورانهاي شلوغ ؛اجتماعات خانوادگي ويا حتي دوچرخه سواري براحتي انطباق پيدا نمي كنند. افراديكه دچار SSD هستند، اغلب از فعاليتهاي اجتماعي و حرفه اي كناره مي گيرند. در وضعيتهاي گروهي ، صداهاي بلند باعث دست پاچگي و بهم ريختگي آنها مي شوند وچيزهاي ساده براي آنها موانع بزرگي محسوب مي شوند. در بشتر مواقع ، كسانيكه SSD دارنداز فعاليتهاي حرفه اي و اجتماعي كناره مي گيرند ، كه بخاطر ناراحتي و ناتواني آنهاست.
جايگزين سمعكهايCROS سيستم BAHA راه حل مورد تأييد FDA براي SSD است . سيستم BAHA يك سيستم كاملأ منحصر به فردي است كه ازيك ايمپلنت تيتانيوم در پشت استخوان ماستوئيد گوش ناشنوا ،يك قطعه اتصال دهنده ، و يك پردازنده جداشدني صدا تشكيل شده است. سيستم BAHA صدا را از طريق استخوان عبور مي دهد و باعث تحريك حلزون گوش داخلي داراي شنوايي طبيعي شده و اين امكان را به استفاده كننده مي دهد كه صداهاي هردو طرف را شنيده و درك كند .
تجربيات متخصصان وبيماران بيماران و متخصصين پزشكي تجربيات مثبت شان با سيستم BAHA را گزارش داده اند كه بعضي از آنها را در اينجا مي بينيد.
سيستم BAHA در ارو پا ، از اواخر دهه1970 يك انتخاب درماني موفقيت آميز تلقي شده ، و FDA در سال 1996 آنرا براي كاهش شنوايي انتقالي و مختلط تأييد كرده است ، در سال 1999 انديكاسيون مورد تأييد FDA گسترش پيدا كرده ،و سيستم BAHA براي استفاده در كودكان سنين 5 سال و بالاتر تأييد شده است. در سال 2001 اين سيستم براي فيت دوطرفه و در سال 2002 براي درمان SSD تأييد شده است. اكنون سيستم BAHA توسط 15000 نفر در سراسر دنيا مورد استفاده قرار مي گيرد.
اوتيت مديا (Otitis Media ) : التهاب گوش مياني اين بيماري بدنبال عفونت ويروسي دستگاه تنفسي فوقاني بروز مي كند ، عفونت ويروسي دستگاه تنفسي فوقاني باعث اختلال عملكرد شيپور استاش مي شود و بدين ترتيب عفونت از طريق شيپور استاش بطرف گوش مياني پيشرفت مي كند و باعث ايجاد بيماري اوتيت مديا مي گردد .
اوتيت مديا به سه صورت ديده مي شود :
1- اوتيت مدياي حاد (AOM:Acute Otitis Media ) معمولاً يك عفونت باكتريائي حاد بهمراه عفونت دستگاه تنفسي فوقاني مي باشد .
2- اوتيت مدياي حاد عود كننده : اگر اوتيت مدياي حاد سه بار يا بيشتر در 6 ماه يا 4 بار يا بيشتر در يك سال اتفاق افتد از نوع عود كننده مي باشد .
3- اوتيت مدياي منتشره (OME:Otitis Media with Effusion ) عفونت مقاوم و بدون علامت مايع گوش مياني كه به اوتيت مدياي حاد عود كننده بدون سابقه ابتلا به AOM منجر ميشود .
كودكان تا سن 7 سالگي 93 درصد يك مورد يا بيشتر و 39 درصد 6 مورد يا بيشتر ابتلا به اين بيماري را تجربه مي كنند . تغذيه با شير مادر و سيگار نكشيدن در منزل احتمال ابتلا به اوتيت مدياي حاد را كاهش مي دهد .
علائم AOM شامل درد گوش ، تب (ولي در برخي موارد بدون تب) ، آبريزش بيني و سرفه و كاهش شنوائي مي باشد . در اطفال چند ماهه ممكن است بدون علامت باشد در اين مورد حساسيت زياد اغلب نشانه درد گوش و AOM مي باشد .
اوتيت مدياي منتشره ( OME ) اغلب بدون علامت مي باشد . سيگار كشيدن ، سابقه فاميلي ابتلا به بيماري اوتيت مياني ، جنس پسر ، ابتلا به اوتيت مدياي حاد در سال اول زندگي از عوامل مستعد كننده ابتلا به اين بيماري مي باشد .
درمان داروئي : داروي انتخابي براي اين بيماري آموكسي سيلين مي باشد كه با دوز 40mg/kg/day منقسم در 3 دوز براي ده روز متوالي تجويز مي شود . در اوتيت مدياي حاد عود كننده آموكسي سيلين 20mg/kg/day براي 6-3 ماه يا در طول تابستان تجويز مي شود .
در موارد زير مي توان از داروهاي آلترناتيو ديگر استفاده كرد :
1- بيماران مبتلا به اوتيت مدياي حاد كه به پني سيلين آلرژي دارند .
2- مشاهده علائم مقاومت به داروي آموكسي سيلين بعد از 72-48 ساعت
3- اگر اوتيت مدياي حاد با فاصله 4-3 هفته از يك اوتيت مدياي حاد قبلي اتفاق افتد .
4- اوتيت مديا با گوش درد شديد
5- اطفال كمتر از 6 ماه با تب بالا
6- بيماران با ضعف سيستم ايمني
داروهاي آلترناتيو كه بر پاتوژنهاي مقاوم به آموكسي سيلين موثر هستند شامل : 1- كوآموكسي كلاو (آموكسي سيلين + كلاونيك اسيد ) با دوز 40mg/kg/day
2- سفيكسيم (سوپراكس ) با دوز 8mg/kg/day ، دو بار در روز
3- كوتريموكسازول ( باكتريم ) با دوز 40/8 mg/kg/day ، دو بار در روز
4- سفاكلور كه از ديگر آلترناتيوها كمتر موثر مي باشد .
دود دست دوم سيگار دكتر عبدالمجيد حسين نيا
عضو هيات علمي دانشگاه -متخصص و جراح گوش، گلو، بيني
منظور از دود دست دوم سيگار كه سيگار كشيدن غيرفعال هم ناميده مي شود، حضور در فضايي است كه از دود افراد سيگاري آلوده شده است.
دود سيگار متجاوز از چهار هزار نوع ماده سمي دارد كه از اين تعداد ۴۰ نوع ماده سمي براي بدن زيانبار و ۴۰ نوع سرطان زا هستند اين دود اگر توسط افراد ديگري كه در يك فضاي بسته در كنار سيگاري ها قرار گيرند استنشاق شود موجب خطرات بالقوه اي مي شود. متاسفانه كودكان، قربانيان رده اول اين استنشاق تحميلي اند كه معمولا از طريق والدين سيگاري آنها توليد مي شود. گفته مي شود در حال حاضر ۷۰۰ ميليون كودك در جهان به طور غيرفعال دود سيگار را استنشاق مي كنند. دود سيگار تمام اعضاي بدن را درگير خود مي كند. عضوي را نمي يابند كه از عوارض آن در امان بماند. چشم پزشكان اخطار كرده اند كه دود سيگار با خطر جداشدگي شبكيه چشم همراه بوده حتي ممكن است منجر به نابينايي شود. حمله آسم، خس خس سينه، آبريزش از بيني و چشم، عفونت گوش مياني و عفونت هاي مكرر ريوي در كودكاني كه والدين آنها سيگار دود مي كنند ۴۰ درصد بيشتر از كودكاني است كه والدين آنها سيگار نمي كشند. به نظر مي آيد كه دود سيگار حركات مژكي سلول هاي شيپور اوستاش را كه موجب تخليه، ترشحات مخاطي مي شود مختل مي كند. مطالعات انجام گرفته توسط دانشگاه سلطنتي لندن در سال ۱۹۹۴ بر روي كودكاني كه والدين آنها سيگاري بودند، نشان داد كه اين كودكان ۴۵ درصد بيش از كودكان همسن خود دچار عفونت گوش مياني مي شوند و در صورت ابتلا، بهبودي آنها ۳تا ۶ هفته ديرتر از كودكاني است كه در معرض دود سيگار نبوده اند.
مطالعات مكرر نشان داد كه دود غيرفعال سيگار در كودكان استعداد ابتلا به اوتيت مياني همراه با تراوش مايع و اوتيت حاد راجعه را بالا مي برد.
در مطالعه اي كه محققان گوش و حلق و بيني در كلينيك دانشكده پزشكي استامبول روي ۱۱۴ كودك ۳ تا ۸ ساله با عفونت گوش مياني انجام دادند، ۷۴ درصد كودكان مبتلا به عفونت گوش درجاتي از كوتي نين داشتند كه نمودار تماس با دود سيگار دست دوم بوده است. اين يافته ها نشان مي دهد كه تماس با دود سيگار دست دوم خطر عفونت گوش را افزايش مي بخشد.
مطالعات بسياري نشان داده اند كه كودكاني كه والدين آنها سيگار مي كشند در معرض خطر ابتلا به بيماري مزمن تنفسي از جمله آسم آلرژيك قرار دارند.
مطالعه اي توسط دكتر فوكنس از بخش گوش و حلق و بيني دانشكده پزشكي دانشگاه اراسموس در كشور هلند نشان داده كه تغييرات سلولي وابسته به دود در آدنوئيد كودكاني ايجاد مي شود كه والدين آنها سيگار دود مي كنند. پنجاه و هشت كودك كه دچار آدنوئيد بوده اند در بيمارستان كودكان سوفيا تحت عمل قرار گرفتند، بيوبسي بيني در همه آنها انجام پذيرفت. از اين كودكان ۱۴ نفر والديني داشتند كه بيش از ۲۰ سيگار در روز در حضور آنها مي كشيدند، ۱۴ كودك با والديني كه كمتر از ۲۰ سيگار مي كشيدند و ۲۸ كودك كه والدين آنها سيگار نمي كشيدند.
اهميت تربيت شنوائي در كودكان رشد وتوسعه مهارتهاي شنيداري روندي است كه در آن كودك بازشناسي و درك سيگنالهاي شنيداري را مي آموزد. در برنامه تربيت شنيداري كودكان با باقي مانده شنوائي ناچيز براي كسب و يادگيري زبان گفتاري بايد از طريق تقويت مهارتهاي شنيداري ، استفاده بهينه از باقي مانده شنوائي با استفاده از وسايل كمك شنوائي تقويت گردد.
استفاده مطلوب از باقي مانده شنوائي مستلزم برقراري چهار ركن اساسي است : 1- شناسائي بموقع كم شنوائي
2- استفاده مناسب ومنظم از سمعك
3- اعتقاد والدين به روند تربيت شنوائي
4- استفاده از برنامه تربيت شنوائي تحت نظارت اديولوژيست
اولين نشانه اي كه والدين را نسبت به وجود كم شنوائي كودك خردسالشان متوجه مي سازد عدم پاسخ به محركات محيطي است تحقيقات نشان ميدهد كه سن تشخيص كم شنوائي در آمريكا حدود 19 ماهگي بوده و بطور متوسط بعداز شش ماه از سن تشخيص كم شنوائي نسبت به تجويز سمعك اقدام نموده اند يعني در واقع تا دو سالگي اقدام به توانبخشي شنيداري مي نمايند در حاليكه اكثر متخصصين شنوائي بر اين باورند كه اقدامات تربيت شنوائي بايد از حدود هفت ماهگي و در سن زي دو سال شروع شود بنابراين هرچقدر از سن زبان آموزي كودك بالا تر برويم روند پيشرفت تربيت شنوائي كندتر خواهد بود . شواهد موجود نشان ميدهد كه هرچه تجويز سمعك و تربيت شنوائي زودتر شروع شود صرف نظر از ميزان كم شنوائي احتمال كسب موفقيت در جهت ارتباط زبان گفتاري بيشتر ميگردد در واقع عدم تجويز سمعك و تربيت شنوائي در كودكان زير دو سال صدمات جبران ناپذيري را به كودك و خانواده ايشان تحميل خواهد نمود.
تعريف توانبخشي شنوائي از نظر ASHA : توانبخشي شنوائي عبارتست از مجموعه خدمات وشيوه هائي كه براي تسهيل نمودن ارتباط دريافتي و بياني از طريق تمامي امكانات و وسايل جهت افراد مبتلا به ضايعه شنوائي ارائه ميگردد
مجموعه اين خدمات كه در واقع جهت جلوگيري از صدمات حاصل از ضايعه شنوائي در نظر گرفته مي شود عبارتنداز : 1- تجويز سمعك مناسب ، آموزش هاي زبان در حيطه هاي دريافتي ، بياني و كاربردي آموزش مهارتهاي شنوائي ،آموزش هاي صداساز ، توليد گفتار واصلاح تلفظ ،آموزش راهبردهاي ارتباطي ، آموزش روشهاي ارتباطي ، مشاوره هاي اديولوژيكي و تخصصي ديگر.
2-مشاوره در زمينه هاي پذيرش نقص شنوائي ، بهداشت رواني خانواده ، اهميت و نقش خانواده در توانبخشي كودك نا شنوا ، برخورد صحيح با كم شنوايان ، جلوگيري از افسردگي ، گوشه گيري و عدم اعتماد بنفس ، پرخاشگري و اضطراب ، اطمينان به موفقيت در كا ر توانبخشي كودك .
3- انجام مراحل زبان آموزي ، اصلاح تلفظ گفتار از طريق گفتار درماني ونهايتا افزايش خزانه لغات و مفاهيم كودك همراه با آموزش لبخواني
اهميت ويژه اي كه در شنوائي كودكان بيشتر مد نظر مي باشند عبارتند از : 1-سرعت بخشيدن به روند زبان آموزي
2-كمك به درك شنيداري گفتار
3-استفاده صحيح از كلمات در نوشتن ، دستور زبان و نحو كلمات
4-تشخيص اجزاء زنجيره اي وزبر زنجير ه اي گفتار
5-بكارگيري شنوائي و بينائي به طور همزمان جهت برقراري ارتباط
6-بالا بردن ظرفيت توليد گفتار
عوامل موثر در روند تربيت شنوائي : 1- همكاري فرد كم شنوا
2- همكاري والدين كم شنوا
3- سن شروع آموزش تربيت شنوائي
4- ميزان افت شنوائي
5- تجربه شنيداري
6- آموزشهاي قبلي
7- سن شروع كاهش شنوائي و سن كودك
اتواسكلروز
(Otosclerosis) شرح بيماري اتواسكلروز رشد غيرطبيعي تدريجي استخوان اسفنجي در گوش مياني. اين رشد مانع عملكرد طبيعي يكي از استخوان‌هاي كوچك گوش مياني كه مسؤول انتقال صداست شده و از اين طريق سبب كاهش شنوايي ميشود. اتواسكلروز معمولاً هر دو گوش را مبتلا مي‌سازد و در هر دو جنس و همه سنينن ديده ميشود ولي در جنس مؤنث دوبرابر شايع‌تر بوده و در سنين 30-15 سال شايع‌تر است.
علايم شايع كاهش شنوايي تدريجي و پيشرونده
وزوزگوش
شنوايي بهتر در محيط‌هاي شلوغ نسبت به محيط‌هاي ساكت
علل اين اختلال به نظر مي‌رسد ارثي باشد. 60% افراد مبتلا داراي سابقه خانوادگي اين بيماري هستند.
عوامل تشديد كننده بيماري سابقه خانوادگي كاهش شنوايي
نژاد سفيدپوست. حدود 10% افراد سفيدپوست به درجاتي از اتواسكلروز مبتلا هستند.
بارداري كه ممكن است تحريك‌كننده آغاز بيماري باشد.
پيشگيري در حال حاضر اين بيماري قابل پيشگيري نيست. در صورت وجود سابقه خانوادگي اين بيماري، قبل از تشكيل خانواده مشاوره ژنتيك الزامي است.
عواقب مورد انتظار در بيشتر موارد با جراحي، شنوايي حداقل به طور نسبي حفظ ميشود.
عوارض احتمالي كري كامل در عرض 15-10 سال. در صورت عدم درمان هرچه بيمار جوانتر باشد، سرعت كاهش شنوايي بيشتر خواهد بود.
درمان
اصول كلي تشخيص بيماري براساس آزمون‌هاي شنوايي نظير اوديوگرام و آزمون رينه (بررسي هدايت استخواني صدا) داده ميشود.
درمان معمولاً عبارتست از جراحي براي برداشت استخوان چكشي (يكي از استخوان‌هاي گوش مياني) و جايگزين كردن آن با استخوان مصنوعي. در اكثر موارد و با اين درمان، شنوايي حداقل به طور نسبي اصلاح ميگردد.
ممكن است به جاي درمان جراحي از سمعك استفاده شود.
داروها آنتي‌بيوتيك ممكن است پس از جراحي تجويز شود.
درمان با قرص فلوريدسديم، كلسيم و ويتامين ـ د ممكن است با سخت كردن استخوان اسفنجي تشكيل شده مانع پيشرف بيشتر كاهش شنوايي گردد.
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري پس از جراحي به تدريج فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري هاي طبيعي خود را از سر بگيريد.
رژيم غذايي رژيم خاصي نياز نيست.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟ اگر شما يا يكي از اعضا خانواده‌تان داراي علايم اتواسكلروز باشيد.
اگر دچار علايم عفونت، نظير تب، درد يا منگي بيش از حد پس از جراحي
شنوايي و تومور كاهش ناگهاني شنوايي وزوز در يك گوش، تغيير در حس تعادل و سرگيجه از علائم هشدار دهنده تومورهاي مغزي و گوش است. دكتر علي اصغر شيرازي دبير نخستين كنگره بين المللي شنوايي شناسي تصريح كرد:«سردرد، درگير شدن اعصاب ديگر مانند اعصاب بلع كه سبب اشكالات در بلع مي شود، اشكالات در حركات زبان و چشم تاري ديد، اشكالات حسي و حركتي در اندام ها، برهم خوردن وضعيت هوشياري، كما و در نهايت مرگ، از پيامدهاي ديررس اين قبيل تومورهاست.
كساني كه از سمعك استفاده نمي كنند در واقع استفاده از آن را عيب مي دانندو به نظرشان سمعك برخلاف عينك ،وجهه خوبي ندارد. در حال حاضر سمعكهايي ساخته شده است كه درگوش جاي مي گيرد و بسيار كوچك است. يك شركت دانماركي اعلام كرده است كوچكترين سمعكهاي ديجيتالي جهان را ساخته است كه در مجراي شنوايي قرار ميكيرد . اين سمعكهاي 9 ميليمتري درحقيقت رايانه كوچكي هستند كه كارايي فراواني دارند. اين سمعكها صدها هزار ترانزيستور دارند وقادرند صداهاي مختلف را از هم تشخيص دهند،صداهاي زير وبم را از هم تفكيك كنند،صداهاي مزاحم را حذف كنند،روي فركانسهاي گفتاري تمركز كنند وبطور كلي مانند يك گوش واقعي در خدمت صاحبانشان باشند
(Hearing impairment or loss)ناشنوايي و اختلال در شنوايي
شرح بيماري ناشنوايي و اختلال در شنوايي عبارت است از كاهش توانايي يا ناتواني كامل در شنيدن. ناشنوايي مي‌تواند به علت مشكل در استخوان‌هاي كوچك موجود در گوش مياني كه صدا را انتقال مي‌دهند يا مشكل در شاخه‌هاي عصب هشتم مغزي كه صدا را به مغز انتقال مي‌دهند باشد. بنابراين دو نوع ناشنوايي وجود دارد:
ناشنوايي انتقالي، كه در آن استخوان‌هاي كوچك موجود در گوش مياني تخريب مي‌نوشند و صدا را انتقال نمي‌دهند (اتواسكلروز).
ناشنوايي حسي ـ عصبي، كه در آن عصب هشتم مغزي (عصب شنوايي) اغلب به دلايل ناشناخته آسيب مي‌بينيد. ناشنوايي مختلط، شامل هر دو نوع ناشنوايي انتقالي و حسي ـ عصبي
علايم شايع در شيرخوار:
پاسخ ندادن به صداهاي محيط، خصوصاً صداهايي كه قاعدتاً بايد شيرخوار را از جا بپرانند.
در افراد مسن:
مشكل داشتن در افتراق (گوش دادن انتخابي به) صداهاي محيط اطراف
وزوز گوش، سرگيجه، درد
بلند كردن صداي راديو يا تلويزيون
علل مادرزادي در اثر توارث ژنتيكي غالب يا مغلوب
عفونتهاي مزمن گوش مياني يا گسترش عفونت به گوش داخلي
توليد موم گوش به مقدار زياد
اختلالات رگ‌هاي خوني، از جمله بالا بودن فشارخون
صدمه به سر
تومور
لخته‌هاي خوني كه به رگ‌هاي كوچك تغذيه‌كننده عصب شنوايي مي‌روند.
مولتيپل اسكلروز (ام.اس)
سيفليس
اختلالات انعقاد خون
عفونت ويروسي مثل اوريون
قرار گرفتن طولاني مدت در معرض صداهاي 85 دسي‌بل يا قوي‌تر
بالا رفتن سن. اكثر افراد بالاي 65 سال در شنيدن صداهاي زير (با فركانس بالا) مشكل دارند.
عوامل افزايش دهنده خطر سابقه خانوادگي ناشنوايي مادرزادي يا اكتسابي
مصرف داروهايي مثل ضد التهاب‌هاي غيراستروييدي، سيس پلاتين، اريترومايسين‌ها، جنتامايسين، استرپتومايسين، توبرامايسين، كينين، فوروسمايد، اسيد اتاكرينيك، يا دوزهاي بالاي آسپيرين، و ساير داروها
افرادي كه در مشاغلي مشغول به كار هستند يا تفريحاتي دارند كه سطح صدا در آنها بالا است، مثل نواختن موسيقي‌هاي سنگين يا كارگراني كه با مته‌هاي بادي قوي آسفالت خيابان را ميكنند.
پيشگيري از مصرف طولاني‌مدت يا مصرف مقادير بالاتر از دوزهاي طبيعي داروهايي كه باعث ناشنوايي مي‌شوند خودداري كنيد.
در صورت وجود بيماري‌هاي زمينه‌ساز ناشنوايي، خصوصاً عفونتهاي گوش و مشكلات آلرژيك و تنفسي، به پزشك مراجعه كنيد.
از قرار گرفتن طولاني‌مدت در معرض صداي بلند خودداري كنيد. اگر چاره‌اي نيست، از محافظ‌هاي مناسب گوش استفاده نماييد.
عواقب مورد انتظار بعضي از موارد ناشنوايي انتقالي را مي‌توان با جراحي درمان كرد. ناشنوايي ناشي از قرار گرفتن طولاني‌مدت در معرض صداي بلند نيز گاهي با حذف صدا برطرف ميشود. اما ساير انواع ناشنوايي معمولاً دايمي هستند.
عوارض احتمالي ناشنوايي دايمي
تأخير در كسب توانايي‌ها و مهارتهاي زباني در كودكان
تأثيرات عاطفي ناشنوايي
درمان
اصول كلي شنوايي سنجي و آزمون‌هاي شنوايي با يك دياپازون (آزمون رينه) براي تشخيص اختلالات شنوايي. با كمك اين بررسي‌ها مي‌توان شدت و الگوي هرگونه مشكل شنوايي و نوع ناشنوايي (انتقالي يا حسي ـ عصبي) را تعيين كرد.
با انجام كارهاي نسبتاً ساده مثل در آوردن موم گوش يا ترميم پارگي پرده گوش ممكن است مشكل شنوايي برطرف شود.
اگر ناشنوايي به داروها مربوط باشد، تغيير در دوزاژ با قطع مصرف دارو ممكن است كمك‌كننده باشد.
گاهي جراحي براي ناشنوايي از نوع انتقالي اگر ناشنوايي دايمي يا ناتوان‌كننده باشد:
زبان علامتي با دست و مهارتهاي لب خواني را فرا بگيريد.
در صورت توصيه، از سمعك استفاده كنيد و كار با آن را ياد بگيريد.
در صورت لزوم، گفتار درماني و بازتواني گفتاري
در صورت امكان، از وسايل مخصوص براي تلفن خود استفاده كنيد.
وسوسه گوشه‌گيري اجتماعي به خاطر مشكل شنوايي را از خود دور كنيد. انزوا باعث بيشتر شدن مشكلات ارتباطي و سَرخوردگي ميشود، و سازگاري را نيز مشكل‌تر مي‌كند.
داروها آنتي‌بيوتيك‌ها، اگر عفونت وجود داشته باشد.
داروهاي دكونژستان براي ساير عفونتهاي گوش
درمان استروييد براي ناشنوايي حسي ـ عصبي ناگهاني و بدون علت مشخص
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري محدوديتي براي آن وجود ندارد.
رژيم غذايي رژيم خاصي توصيه نمي‌شود.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟ اگر احتمال مي‌دهيد كه دچار مشكل در شنوايي شده‌ايد، خصوصاً اگر تازگي‌ها مجبور شده‌ايد مرتباً از ديگران بخواهيد كه گفته‌هاي خود را تكرار كنند يا اعضاي خانواده‌تان مرتباً از شما مي‌پرسند كه آيا خوب مي‌شويد يا خير.
اگر يكي از اعضاي خانواده‌تان علايم ناشنوايي را پيدا كرده باشد.
http://www.irteb.com: منبع
بسيارى از افراد به طور مدارم و روزانه در محيط كار و خارج از آن در
معرض اصوات غيرمجاز هستند. اين مواجهات مى تواند منجر به كاهش شنوايى غيرقابل درمان شود كه باعث ايجاد اشكال در ارتباط كلامى با ديگران و كاهش كيفيت زندگى اجتماعى فرد مى شود. استفاده از وسايل صوتى و استريو در اتومبيل، استفاده از هدفون براى گوش دادن به موسيقى، ترافيك شهرى، مواد منفجره تفريحى، تيراندازى و... همگى انسان را در معرض صداى غيرمجاز قرار مى دهد. اما رايج ترين مكان مواجهه با صوت غيرمجاز و شايع ترين علت كاهش شنوايى ناشى از صوت، مواجهه با صدا در محيط كار است، به طورى كه حدود ۳۰ درصد علل ناشنوايى و كم شنوايى در بزرگسالان مواجهه شغلى با صوت است. بروز اين بيمارى در فرد علاوه بر ايجاد ناتوانى، مشمول دريافت غرامت از كارفرما بوده و بار اقتصادى و مالى قابل توجهى به صنايع و كارفرمايان و موسسات بيمه تحميل مى كند به طورى كه در سال ۱۹۹۰ ميلادى فقط در سرويس نظامى آمريكا ۲۰۶ ميليون دلار بابت غرامت كرى شغلى به مبتلايان پرداخت شده است و در سال ۱۹۹۹ ميلادى در انگلستان، ۳۵ ميليون پوند غرامت كرى شغلى پرداخت شده كه ۵ درصد كل مبلغ غرامت بيمارى هاى شغلى بوده است.
كاهش شنوايى ناشى از صوت در اثر مواجهه مدام و طولانى با اصوات غيرمجاز و يا مواجهه ناگهانى و يك باره با صداى بسيار بلند (مثل انفجار) رخ مى دهد. اين كاهش شنوايى به دليل آسيب دائمى و غيرقابل بازگشت در سلول هاى مويى و حلزونى گوش داخلى مى گردد و ارتباطى به آسيب پرده صماخ ندارد. با ادامه يافتن مواجهه كاهش شنوايى به سرعت پيشرفت مى كند و در عرض ۱۵-۱۰ سال به حداكثر مى رسد.
مواجهه با صداى غيرمجاز در مراحل اوليه علامتى ندارد برخى افراد كه در محيط كار با صوت غيرمجاز مواجهه دارند در پايان روز كارى به طور موقت دچار وزوز گوش مى شوند كه به تدريج شديد تر و مداوم شده و در كيفيت شنوايى، خواب و تمركز شخص اختلال ايجاد مى كند. همانطور كه گفته شد اين افراد در معاينه گوش سالم به نظر مى رسند و آسيب پرده صماخ وجود ندارد و تنها راه تشخيص و شناخت بيمارى براساس سابقه مواجهه با صداى غيرمجاز در تست شنوايى سنجى است.
در تست شنوايى شناسي (اديومتري) اين افراد ابتدا گرفتارى در دامنه اصوات پر فركانس است كه خارج از دامنه شنيدارى است و بنابراين در مكالمات روزمره در ابتداى سير بيمارى مشكل ندارند. با ادامه مواجهه دامنه گرفتارى به سمت فركانس هاى شنيدارى (كم فركانس) پيشرفت نموده و فرد در درك صحبت ديگران و برقرارى ارتباط دچار مشكل خواهد شد. از آنجا كه اين بيمارى بازگشت ناپذير و غيرقابل درمان است راهكارها مبتنى بر پيشگيرى و تشخيص در مراحل اوليه بيمارى به منظور جلوگيرى از پيشرفت و گسترش آن است. اين راهكارها شامل برنامه ها و دستورالعمل هاى مدون جهت انجام اقدامات حفاظتى در برابر صوت غير مجاز شامل اجتناب از حضور در مكان هاى پر سروصدا يا كاستن از صداى محيط است.
اقداماتى كه به منظور كاستن صداى محيط انجام مى شود شامل كنترل مهندسى دستگاه ها در محيط هاى پرسروصدا و رفع عيوب مربوط به دستگاه ها و در صورت لزوم و امكان تعويض دستگاه است. در صورتى كه انجام اقدامات فوق ممكن نباشد يا قادر به رفع صداى غيرمجاز محيط نباشيم بايد گوشى هاى محافظ در اختيار افراد در معرض صوت غيرمجاز قرار داد. اين گوشى ها متناسب با شدت و فركانس صداى محيط كار تجويز مى شود. براى اين افراد بايد سالانه معاينه دقيق شنوايى شناسي انجام شود تا در صورت مشاهده اختلال در تست شنوايى اقدامات مناسب به منظور پيشگيرى از پيشرفت افت شنوايى بر دامنه فركانس شنيدارى انجام شود.
![[Powered by Blogger]](bloggerbutton1.gif){kind=small}
