Wednesday, October 22, 2003

كم شنوايي در نوزادان.
كشف كم شنوايي در بدو تولد يا در ماههاي اوليه تولد از ارزش خاصي برخوردار است، به طوري كه ارائه درمان و توانبخشي شنوايي را درآن سنين حساس، كه رشد عملكرد شنوايي و گفتار صورت مي گيرد، امكان پذير مي سازد.
روش هاي تشخيص كم شنوايي:
روش هاي مختلفي براي تعيين ميزان شنوايي نوزادان در دسترس است. به عبارت بهتر، اين روش ها استفاده از امكانات مختلفي است كه به افراد جامعه در مورد علايم هشداردهنده كم شنوايي آموزش مي دهد.
يك راه شناسايي به موقع اطفال مبتلا به ضايعات شنوايي، تعيين وجود يا عدم وجود شاخص هاي متعدد همراه با كم شنوايي است.
فهرست عوامل خطر ساز كم شنوايي در نوزادان از بدو تولد تا 28 روزگي براساس، اساسنامه كميته مشترك شنوايي اطفال در 1994 به اين ترتيب مي باشند:
1ـ تاريخچه خانوادگي كم شنوايي حسي عصبي ارثي در كودكي.
2ـ عفونت هاي دوران بارداري مثل سرخجه، ساتيومگالو و ويروس، هرپس ويروس و توكسوپلاسموز.
3ـ ناهنجاري هاي صورت و مغز (ناهنجاري هاي كانال و لاله گوش).
4ـ وزن نوزاد كمتر از 1500 گرم.
5ـ بالا رفتن بيلي روبين خون.
6ـ مصرف داروهاي داراي اثر سمي بر اعصاب شنوايي.
7ـ مننژيت باكتريايي.
8ـ نمره آپگارپائين.
9ـ تهويه مصنوعي بيشتر از پنج روز.
10ـ علايمي كه با سندرم هايي همراهند كه موجب اختلالات شنوايي مي شوند. عوامل خطرناك كم شنوايي نوزادان 29 روزه تا 2 ساله نيز به اين ترتيب است:
1ـ نگراني والدين يا پرستار در مورد شنوايي، گفتار و يا تأخير رشد.
2ـ ضربهٌ سر همراه با شكستگي جمجمه يا از دست دادن هوشياري.
3ـ مننژيت باكتريايي.
4ـ داروهاي داراي اثر سمي بر اعصاب شنوايي.
5ـ علايم خاصي كه با سندرم هايي همراهند كه موجب ضايعات شنوايي مي شوند.
6ـ اوتيت يا عفونت گوش مياني مزمن با ترشحي كه 3 ماه يا بيشتر طول بكشد.