Thursday, May 22, 2003

علائم بروز سرخك و راههای درمان

سرخك يك بيماري ويروسي ناگهاني و واگيردار است كه در دو مرحله بروز مي كند. از ويژگيهاي مرحلة اول، تحريك مجاري تنفسي است. و در مرحلة دوم، عوارض پوستي بيماري ظاهر مي شود. يك بار ابتلاء بيماري كافي است كه بدن در تمام مدت عمر مصون شود. مشكلات بيشماري كه در طول سرايت بيماري سرخك مي تواند بروز كند، از اهميت خاصي برخوردار است. اين بيماري در اثر سرفه، عطسه، ظروف بيمار يا تماس با فرد بيمار انتقال مي يابد.
قابليت سرايت بيماري در اولين مرحله، بسيار زياد است. خطر سرايت بيماري از روز سوم بيرون ريختن در بدن، كم مي شود. از زمان سرايت بيماري تا از بين رفتن كامل آن 9 تا 12 روز طول مي كشد.
افراد مبتلا، در مرحلة اول بيماري به نور حساس مي شوند و از سرفة شديد رنج مي برند. اين بيماران بي اشتها هستند و سردرد و دل درد دارند. تورم شبكية چشم نيز در اغلب موارد پديدار مي شود. در مخاط دهان، لكه هاي سفيدي به وجود مي آيد و ممكن است درجة حرارت بدن تا 40 درجه افزايش پيدا كند.
در مرحلة دوم، التهاب مخصوص سرخك ظاهر مي شود ( در اين حالت، لكه هاي پوستي قهوه اي مايل به صورتي از قسمت سر به پايين در تمام بدن پخش مي شود).
بيماران از درد زياد گلو رنج مي برند. تب اغلب از روز سوم فروكش مي كند. اين بيماري در شرايط نامناسب، مي تواند باعث تورم گوش ميانی و تورم پوستة ريه يا تورم پوستة مغز شود.
مداواي بيماري براساس نشانه هاي موجود انجام مي پذيرد؛ بدين معني كه هنگام تب از شياف تب بر استفاده مي شود. بيماراني كه به نور حساس مي شوند، در اتاقهاي نسبتاً تاريك از آنها مراقبت مي شود.
امكان مقابلة مستقيم با ويروس سرخك توسط دارو هنوز ميسر نشده است. سرخك به كمك واكسن آن قابل پيشگيري است. در صورت نزدن واكسن، التهاب پوست حدوداً تا چهارمين روز بيماري با تجويز داروهاي مصون كننده مي تواند رفع شود.